നീയൊരു മരുന്നില്ലാത്ത
മുറിവായിത്തീരുകയാണ്...
പുഴുക്കുത്തുവീണ
ഇന്നലെകളില് നിന്ന്
നിന്റെ വാക്കുകളുടെ ഗന്ധം
പ്രവഹിക്കുമ്പോള്
ഓര്മ്മകള് മുള്ളുകളായി,
അഗ്നിയുടെ പെരുമഴയായി
ഭ്രാന്തിന്റെ നിലയില്ലാക്കയമായി
ഒടുവില് മരണത്തിന്റെ ഉള്വിളിയായി...
ജീവന്റെ നോവുകളെ
കൊത്തിവലിയ്ക്കുന്നു.
വലിച്ചുണര്ത്തുന്നു.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
നീയൊരു മരുന്നില്ലാത്ത
ReplyDeleteമുറിവായിത്തീരുകയാണ്...